Azbest, to grupa nieorganicznych, metamorficznych minerałów o strukturze włóknistej, które pod względem chemicznym są uwodnionymi krzemianami różnych metali (magnezu, wapnia, sodu, żelaza).
Charakterystyczne cechy azbestu to wysoka wytrzymałość mechaniczna, elastyczność, miękkość, sprężystość, możliwość przędzenia, lekkość, odporność na działanie czynników chemicznych i biologicznych, niskie przewodnictwo cieplne i elektryczne, mrozoodporność, a przede wszystkim duża odporność na działanie wysokich temperatur i niepalność. W temperaturze 350°C wytrzymałość mechaniczna włókien azbestu spada jedynie, o 20%, co spowodowane jest częściowym odparowaniem wody – po wystudzeniu i przyjęciu wody z otoczenia włókna wracają do stanu pierwotnego. Dopiero w temperaturze ponad 700°C woda zupełnie odparowuje i włókna azbestowe nieodwracalnie tracą elastyczność i zaczynają się kruszyć.
Zainteresowanie azbestem wzrosło znacznie w okresie rewolucji przemysłowej, kiedy też zaczęto wydobywać minerały azbestowe na skalę przemysłową. Światowe złoża azbestu szacuje się na ponad 550 mln ton, a największe złoża występują w Kanadzie (trwającą do dziś eksploatację złoża w Quebeku rozpoczęto w 1877 r.), Rosji (Ural), USA, RPA i Zimbabwe. Szczyt wydobycia azbestu na świecie osiągnięty został w 1976 r. i wyniósł ok. 5 mln ton. W Polsce azbest występuje, jako zanieczyszczenie złóż innych surowców mineralnych (melafir, gabro, ruda niklu, magnezyt) na Dolnym Śląsku, brak jest natomiast złóż azbestu nadających się do przemysłowej eksploatacji.
Eternit – nazwa handlowa, która z czasem stała się nazwą potoczną dla określenia materiałów budowlanych azbestowo-cementowych.
Z eternitu wykonywano płyty pokryciowe – elewacyjne i dachowe – oraz rury. Był to materiał ogniotrwały, odporny na wpływy atmosferyczne oraz działanie wody i ścieków, a jednocześnie wytrzymały mechanicznie, nawet w wyrobach o ściankach niewielkiej grubości, przez co był również relatywnie lekki i dość tani.
Na świecie (w tym także w Polsce) znany i stosowany od początku XX wieku. Jego prawdziwa popularność w Polsce nastała w latach 70. XX wieku. Stał się wtedy charakterystycznym elementem krajobrazu polskiej wsi, jako materiał pokryciowy zarówno na siedzibach ludzkich, jak i budynkach gospodarczych, wypierając droższą od niego dachówkę.
Ze względu na szkodliwość wyrobów azbestowych dla zdrowia ich produkcja zakazana została w Polsce Ustawą z dnia 19 czerwca 1997 r. o zakazie stosowania wyrobów zawierających azbest, zgodnie, z którą do 28 września 1998 r. zakończono produkcję płyt azbestowo-cementowych, zaś od 28 marca 1999 obowiązuje zakaz obrotu azbestem i wyrobami go zawierającymi. W krajach Unii Europejskiej zakaz wydobycia azbestu oraz produkcji i przetwarzania wyrobów zawierających azbest wprowadziła Dyrektywa 2003/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 marca 2003 r., zaś całkowity zakaz stosowania azbestu wprowadzony został 1 stycznia 2005 r. (Dyrektywa 1999/77/WE).
Założenia „Programu Oczyszczania Kraju z Azbestu” na lata 2009-2032
W dniu 14 lipca 2009 r. Rada Ministrów podjęła uchwałę w sprawie ustanowienia programu wieloletniego pn. „Program Oczyszczania Kraju z Azbestu na lata 2009-2032” – dokumentu, który zastąpi dotychczas obowiązujący Program usuwania azbestu i wyrobów zawierających azbest stosowanych na terytorium Polski
Główne cele Programu to:
Cele Programu będą realizowane sukcesywnie aż do roku 2032, w którym zakładane jest oczyszczenie kraju z azbestu.
Szacuje się, że na terenie kraju w 2008 r. znajdowało się ok. 14,5 mln ton wyrobów zawierających azbest (w latach 2003-2008 usunięto ok. 1 mln ton). Przyjmuje się, iż następujące ilości odpadów zawierających azbest zostaną wycofane z użytkowania w kolejnych latach:
Program tworzy nowe możliwości, m.in.:
Ponadto Program przewiduje:
LINKI
Program Oczyszczania Kraju z Azbestu na lata 2009-2032
Rządowa strona dot. programu (Ministerstwo Gospodarki)
Uchwała Rady Ministrów nr 122/2009 z dnia 14 lipca 2009 r.
Uchwała Rady Ministrów nr 39/2010 z dnia 15 marca 2010 r.
Program Oczyszczania Kraju z Azbestu
Punkt informacyjny
Zakres udzielanych informacji:
W punkcie informacyjnym przyjmowane są zgłoszenia od mieszkańców zainteresowanych uzyskaniem dofinansowania na zadania związane z usuwaniem wyrobów zawierających azbest, a także:
Urząd Gminy w Przywidzu, ul. Gdańska 7, 83-047przywidz, pok. nr 3.2 tel.
(58) 682-59-90, e-mail: ochrona_srodowiska@przywidz.pl
Materiały i informacje dotyczące azbestu do pobrania w punkcie informacyjnym.
Spotkania i materiały informacyjne
Gmina Przywidz całorocznie prowadzi działania informacyjno-edukacyjne dotyczące usuwania azbestu i wyrobów zawierających azbest, które dodatkowo prezentowane są podczas zebrań sołeckich, przeprowadzanych na terenie Gminy Przywidz oraz na zebraniach z sołtysami w budynku Urzędu Gminy w Przywidzu. Podczas prelekcji pracownik Urzędu Gminy prezentuje aktualną sytuację prawną oraz przykłady „dobrych praktyk” w zakresie usuwania azbestu, możliwości pozyskania środków na usuwanie wyrobów zawierających azbest jak również obowiązki, zagrożenia i odpowiedzialność zarządzających nieruchomościami z azbestem. Ponadto w biuletynie Gminy Przywidz „Privisa” publikujemy artykuły, które zawierają przydatne informacje na temat azbestu, jego wykorzystania i wpływu na zdrowie ludzi, a także bezpiecznego użytkowania oraz usuwania wyrobów zawierających azbest ze swoich posesji.
Zapraszamy Państwa do przeglądania stron poświęconych tematowi azbestu, na których znajdziecie Państwo wiele ciekawych informacji, ulotki, plakaty, materiały edukacyjne.
Federacja Zielonych GAJA www.gajanet.pl i www.bezazbestu.com.pl
Baza azbestowa www.bazaazbestowa.gov.pl